باززنده سازی خانه صدرزاده (سیرجان) و مقوله سکونت مدرن در ایران

موضوع پژوهش حاضر باززنده سازی یک خانه ایرانی و مقوله سکونت مدرن در ایران می¬باشد. روند پژوهش و تدوین طرح مرمتی در این پروژه بر اساس نظریه پروفسور محمد منصور فلامکی با عنوان پنج شاخه آمیختگی در سه مرحله کلی بازشناخت، ارزیابی و تحلیل ، تدبیر و طرح ، در پنج فصل ارائه می¬شود. خانه فضایی است برای سکونت به معنای عمیق آن، نه فضایی صرفا عملکردی، بلکه بیشتر فضایی که در تمام وجوه معماری، حاصل اندیشه باشد، خانه¬ای برای حیات و زندگی قبل از هر چیز. خانه، زمانی آرامش-بخش و پایدار و خواستنی است که بتواند تغییرات را در گـذر تاریخ پذیرا گردد. امروز انسان¬ها بی آنکه مفهوم سکونت را دریابند، زیستن را تجربه می¬کنند؛ و این¬گونه زیستن به¬سلامت فرد و در پی آن به¬سلامت جامعه آسیب می¬زند. پژوهشگر این گزارش ترجیح داده است که با توجه به همه یافته ها و ابداع هایی که در معماری های قدیمی دیده و بازشناسی شده اند، برمبنای اندیشه معمارانه ای متفاوت، به موضوع نگاه کند. به عبارت دیگر، او در پی متبلور کردن فرهنگی تازه تر از راه تلفیق آن با بازمانده های فرهنگ گذشته است. ایده باززنده سازی خانه برگزیده به عنوان خانه شهر، خانه را همچنان خانه دیده است اما به مقیاس شهر . خانه شهر مکانی است ، که در آن آدمیان با هم بودگی را تجربه می کنند و در این میان فضایی شکل می گیرد که در آن ادراکات آدمیان در هم آمیخته می شود و وجوه و لایه های بیشتری از موضوعات مورد بحث روشن می شود. خانه شهر در پی تجلی زیستن آگاهانه در هستی است. فضای تجلی اندیشه ها و رفتارها و رابطه هایی هم آزاد میان مردمان و هم قانونمند. خانه ای که جماعت شهر در آن هم بتوانند از عشق سخن بگویند و هویت و امنیت خویش را در آن بیابند و هم بر انگیخته شوند تا با تعامل اندیشه هایشان به دنبال حل مسئله های مربوط به شهرشان بروند. اطمینان و اعتماد متقابل، در نتیجه مشارکت دادن مردم در تصمیمات مربوط به مکان زیست آن ها به وجود می اید و این مشارکت صمیمیتی را موجب می شود که آدمیان خود را جدا از هم تصور نمی کنند و خواهند فهمید که همه زنجیروار به هم متصل هستند و باید به سوی کمال و تعالی انسانی خویش حرکت کنند تا در همه جنبه ها ی زیستن چه مادی و چه معنوی احساسی سرشار از رضایت و آرامش بیافرینند . خانه شهر آن گاه که با آهنگی متغیر در طول تاریخ تضمین کننده تداوم ارتباط میان خود و پیکره زنده شهر باشد، می تواند در همه حال قلب شهر باشد . روح جمع، رابطه ها، تأثیر گذاری ها، تأثیر پذیری ها در خانه شهر عینیت می یابند . عنصری معنوی آدمیان را به هم پیوند می دهد و انسان می تواند به تحقق وجوه فردی-شخصی-ذهنی و اجتماعی وجود خویش با هستی برسد. خانه شهر فضایی دینامیک و در حال توسعه است. فضایی مشارکتی است.